W roku 1958 podczas XXVII Międzynarodowych Targów Poznańskich można było oglądać pierwsze w Polsce prototypy przyczep kempingowych. Karawaning był ściśle związana z rozwojem motoryzacji w Polsce. Rozkwit turystyki kempingowej wiąże się z wyprodukowaniem Fiata 126p i przystosowanej do niego przyczepy Niewiadów N-126a. To właśnie firmę Niewiadów przeciętny Polak kojarzy z przyczepami kempingowymi. Na kolejnych kartach tego działu zostaną zaprezentowane polskie przyczepy w kolejności chronologicznej.

W roku 1958 podczas XXVII Międzynarodowych Targów Poznańskich można było oglądać pierwsze w Polsce prototypy dwóch modeli samochodowych przyczep turystycznych wystawionych przez Fabrykę Samochodów Ciężarowych w Lublinie. Była to "Biedronka", w cenie 28 500 zł, i nieco od niej większy "Tramp" za 30 000 zł. Oba pojazdy wykonane zostały ze sklejki wodoodpornej oraz drewnianych listew i, jak na tamte czasy, prezentowały się dość dobrze. "Biedronka" była to mała, trzyosobowa karawana, jej długość wraz z dyszlem wynosiła 328 cm, a szerokość 188 cm, ciężar całkowity 350 kG, ogumienie 4.40-10. Jednakże nadwozie, bez żadnej izolacji termicznej, nie chroniło turystów przed zimnem nocy, ponieważ sklejka charakteryzuje się sporą przewodnością cieplną. "Tramp" był cięższym (600 kG) i większym pojazdem (długość nadwozia 350 cm, a szerokość 200 cm). Karawanę tę kupił na targach pewien Duńczyk i "uprowadził" do kraju Wikingów. FSC zaś, po wyprodukowaniu serii informacyjnej "Tramp-a" w liczbie 30 sztuk, produkcji zaniechała. "Biedronki" w ogóle nie produkowano z powodu braku zamówień. Cóż, cena dla krajowych klientów, jak na owe czasy, była za wysoka. Nieco później Spółdzielnia Zaopatrzenia i Zbytu w Strzelcach Opolskich próbowała produkować model podobny do "Biedronki" pod nazwą "Ewa". W końcu jednak pierwsze próby zainicjowania produkcji przyczep kempingowych zakończyły się niepowodzeniem.
Podobnie niepowodzeniem zakończyła się produkcja pierwszego prototypu samochodu kempingowego, opracowanego również przez FSC na bazie samochodu Nysa (w 1958 r.). W 1959 roku pojawia się polski model R-59. Była to niesymetryczna przyczepa namiotowa opracowana tym razem przez Spółdzielnię Pracy "Kierowca i Mechanik Samochodowy" w Białej Podlaskiej. Model ten przeszedł badania w warszawskim Ośrodku Badań Transportu i uzyskał pozytywną opinię. Przyczepa ta o ciężarze 388 kG, po rozłożeniu (wzdłuż) dawała schronienie o wymiarach 364x160x240 cm. Zapowiedziana produkcja na rok 1960 nie doszła do skutku. Podobny los spotkał inną przyczepę namiotową C-1, opracowaną przez Spółdzielnię Metalową "Kuźnia" w Sułkowicach. Przyczepa C-1 po rozłożeniu (wszerz) dawała schronienie o powierzchni 6,2 m2, natomiast po złożeniu (do jazdy) miała niewielkie wymiary 300x145x70 cm (z dyszlem). Jej cechami były również małe koła od skutera Osa - 3.25-14, oraz ciężar 300 kG. Kosztowała 17 800 zł. Przypuszcza się, że dla krajowego użytkownika były to przyczepy za ciężkie i za drogie, dlatego nie podjęto produkcji.
Te nieudane próby produkcji spowodowały na wiele lat przerwę w zainteresowaniu się uspołecznionego sektora budową przyczep. Jedynie tylko kilku majsterkowiczów niezmordowanie pracowało nad swoimi konstrukcjami, budząc wszędzie wielkie zainteresowanie swoimi wehikułami. To oni właśnie spełnili zaszczytną rolę pionierów i propagatorów karawaningu w Polsce.

Tramp i Biedronka

Po kilkuletniej przerwie przemysł państwowy zainteresował się produkcją przyczep kempingowych. Tym razem do pracy przystąpiła Wytwórnia Wyrobów Precyzyjnych w Niewiadowie i już w roku 1965 opracowała prototyp, a w następnym roku wyprodukowała 370 nowych przyczep nazwanych "Tramp-66". Była to dwuosobowa symetryczna przyczepa namiotowa, której skrzynia bagażowa podczas jazdy miała minimalne wymiary 200x120x50 cm, tj. ogólna jej pojemność bagażowa wynosiła 1200 dm3. Natomiast po rozłożeniu dawała schronienie turystyczne o kubaturze 7,3 m3 (420x240x180 cm). Wykonana z listew drewnianych, sklejki wodoodpornej i tkaniny namiotowej ważyła zaledwie 185 kG. Zawieszona na resorach od Syreny i amortyzatorach motocyklowych dała się świetnie prowadzić na swoich małych kołach od "Mikrusa". Rozkładanie i składanie było trochę kłopotliwe. Produkcja jej została zakończona z powodu wysokiej ceny egzemplarza (21 500 zł). Wysoka cena przyczepy przyczyniła się do modernizacji przyczepy, w której wyniku powstał model "Tramp-68". Mimo to dalej nie było na nią zbytu. Nowy model przyczepy był dla czterech osób. Stelaż wykonano ze stopu aluminiowego. Do obu modeli produkowane były przedsionki namiotowe.

Tramp-66

Tramp-68

Podobny model do Trampa-66 (przyczepa namiotowa) został wyprodukowany w Wytwórni Sprzętu Sportowego w Górze Kalwarii o nazwie GK-100 Konstrukcja tej przyczepy pozwalała na szybkie i łatwe rozłożenie. Była to przyczepa 2-3 osobowa, a dzięki swojej niskiej masie (DMC-260kg) mogła być stosowana do samochodów małolitrażowych.

GK-100

Także w latach 1967-69 Zakłady Metalowe Skarżysko Kamienna podjęły eksperymentalną produkcję czteroosobowej przyczepy "Malwa". Była to karawana o nadwoziu 330x170x185 cm, ciężarze własnym 590 kG, dużym ogumieniu 5.60-15 i hamulcu najazdowym. Swego czasu był to model o najwyższym komforcie, gdyż był wyposażony w dwa otwierane okna, dwupalnikową kuchenkę gazową, zbiornik na wodę, lodówkę Polar 12, a także ogrzewanie i oświetlenie gazowe. Ogółem wyprodukowano 173 "Malw", które w większości wykupili Romowie.

Malwa

W roku 1970 w Niewiadowie mimo wcześniejszych niepowodzeń z "Trampami" nie rezygnowano z produkcji przyczep kempingowych. W krótkim czasie opracowano nowy model przyczepy. Tym razem była to zminiaturyzowana karawana, która otrzymała nazwę "Romi-23". Wymiary nadwozia były rzeczywiście małe (225x182x145 cm), a zwłaszcza niskie (145 cm). Niemożliwe było stanąć w tej przyczepie w wyprostowanej pozycji, co było powodem licznych narzekań ze strony użytkowników, choć zapomniano przy tym, że dzięki tej właśnie wysokości obniżono znacznie opór aerodynamiczny i ciężar pojazdu (300 kG). Istotną wadą był brak jakiejkolwiek izolacji termicznej, gdyż nadwozie zostało wykonane ze sklejki cienkowarstwowej, laminowanej żywicą poliestrową. Model miał cztery okna, w tym jedno otwierane (z przodu). Wysokość okien byłą tak dobrana, że można było przez nie obserwować drogę do tyłu. Oprócz miejsca do spania, 190x179 cm, wyposażenie przyczepy obejmowało szafę ubraniową, szafkę żywnościową, stolik składany oraz wysuwany na zewnątrz bufet, na którym ustawiano kuchenkę, miski itp. Takie usytuowanie bufetu pozwalało na gotowanie posiłków zarówno na zewnątrz jak i wewnątrz przyczepy. Możliwe było zainstalowanie lodówki Polar 12 oraz przedsionka namiotowego o powierzchni 5m2 . W latach 1970 - 72 wyprodukowana 570 sztuk tych dość dobrze pomyślanych pojazdów rekreacyjnych, choć według opinii samych konstruktorów - "mają one tyleż wad, co i zalet". W roku 1971 w Fabryce Samochodów Dostawczych w Nysie opracowano drugi z kolei polski model samochodu campingowego na bazie podnoszonego mikrobusu Nysa 521, wyposażonego m. in. w cztery miejsca do spania (185x110 cm, 185x60 cm, 170x50 cm), dodatkowe ogrzewanie wnętrza, duży stolik rozkładany (100 x 40 cm), kuchenkę dwupalnikową, umywalkę oraz mnóstwo szafek, pojemników i pawlaczy. Model ten był dwukrotnie wystawiany na Międzynarodowych Targach w Poznaniu i cieszył się wielkim zainteresowaniem zwiedzających, lecz, niestety, nie odbiło się to na zamówieniach, dlatego produkcji tej wersji Nysy nie uruchomiono. Podobnie było w nastepnym roku. Belgijska firma Joshep Avonds S.A. z Antwerpii, zbudowała model campomobilu o nazwie Vacamobil na bazie naszego Żuka. Model ten, przeznaczony dla czterech osób dorosłych i dwojga dzieci, wzbudził wielkie zainteresowanie w Polsce. Jednakże produkcja ich nie rozwinęła się. Wraz z upływem roku 1972 kończy się pierwszy etap rozwoju caravaningu w Polsce, w którym to okresie różne spółdzielnie i zakłądy państwowe wyprodukowały łącznie około 2000 przyczep kempingowych. Za początek "nowożytnej ery karawaningu" w Polsce można uważać rok 1973, gdyż z chwilą podjęcia produkcji nowej przyczepy "N-126" nastąpił jego wyraźny skok ilościowy. W jednym tylko roku 1973 wyprodukowano 850 przyczep, na co w poprzednim okresie potrzebowano 2,5 roku.

Romi-23

Od roku 1974 zaczęto eksportować nasze przyczepy na Zachód, co dobrze świadczyło o naszym sprzęcie karawaningowym. Wprawdzie przyczepy na eksport miały m. in. hamulce najazdowe, zawieszenie i otwierane okna, niemiej jednak sam kształt i konstrukcje nadwozia, podział funkcjonalny wnętrza i jej podstawowe wyposażenie były takie same, jak dla odbiorców krajowych. Przyczepa "N-126" jest zminiaturyzowaną karawaną o kształcie zbliżonym do "Romi-23", wymiarach nadwozia (280x190x170 cm), ciężarze w wersji standard - 280 kG, wersja a - 320 kG, wersja b - 380 kg, zawieszeniu Neidharda i ogumieniu od Polskiego Fiata 126p. Wysokość wnętrza jest wyższa niż w "Romi-23", a oprócz tego można ją zwiększyć po podniesieniu do góry olbrzymiego luku dachowego o wymiarach 107x107 cm. Dzięki tym kombinacjom nie tylko poprawiono wentylację przyczepy, lecz także zwiększono jej wysokość, tak że może w niej stanąć w pozycji wyprosowanej wysoka osoba. Do podstawowego wyposażenia tej przyczepy należą: podwójne miejsca do spania dla dorosłych (185x125 cm) i podwójne dla dzieci (155x95 cm), dwupalnikowa kuchenka gazowa, zlewozmywak ze stali nierdzewnej, dziesięciolitrowy zbiornik na wodę wraz z nożną pompką pneumatyczną, instalacja elektryczna, pojemnik na butle gazową, szafa ubraniowa i szafka gospodarcza. Pierwsze przyczepy (wersja standard) nie miały izolowanych ani ścianek, ani dachu, lecz następne (wersje a i b) miały już 13 milimetrową warstwę izolacyjną z pianki poliuretanowej, co zapobiega skraplaniu się pary wodnej na zimnych ściankach, nie mówiąc już o wyczuwalnym ociepleniu i wyciszeniu wnętrza przyczepy.

N-126a i N-126b

N-126e

Trzy wersje rozmieszczenia mebli w N-126e

Na początku pięciolatki 1987-80 wprowadzono do produkcji nowe wersje przyczep: mały model "N-127" (3 pełne miejsca do spania) i większy model "N-132". Nowa przyczepa "N-127" powstała z poprzedniego typu "N-126" i ma podobne wymiary: nadwozie 294x195x175 cm, ciężary 450/600 kG. Jedno podwójne miejsce do spania (187x 126 cm) i jedno pojedyncze (187x66 cm) zapewniają wygodny nocleg dla trzech osób. Istnieje możliwość przenocowania czwartej osoby w hamaku zawieszonym nad pojedynczym łożkiem. Z wyposażenia, które odróżnia ten model od poprzedniego ("N-126") wymienić należy dwa otwierane okna (tylne i przednie), moskitiery w wywietrzniku dachowym, nowy mechanizm podnoszenia wywietrznika dachowego, hamulec najazdowy, dwie wiszące szafki, pompkę wodną, magnetyczny zamek do drzwi, duży pojemnik dyszlowy na butle gazowe oraz zbiornik na wodę.

N-127

Kolejna przyczepa typu "N-132" jest dla czterech osób, była produkowana w trzech wersjach wnętrza. Wymiary nadwozia 361x203x207, ciężar 600/750 kG, byłą wyposażona w hamulec najazdowy. Była to największa i najbardziej komfortowa polska przyczepa kempingowa produkowana w tamtym czasie, całkowicie ocieplona i ogrzewana elektrycznością. Niestety "N-132" i "N-127" w zasadzie produkowane były na eksport. "N-126" doczekała się kolejnych wersji. I tak oto powstaje "N-126c" którą od "N-126b" wyróżniają dwa otwierane okna. W roku 1982 rozpoczęto produkcję "N-126d" i "N-126e". Przyczepy te różnią się nieznacznie wyglądem od dotychczasowych serii "N-126", natomiast w rozwiązaniach technicznych zaszły większe zmiany: inna konstrukcja drzwi z nowym zamkiem, zwiększone wytłoczenia w skorupie nadwozia, wzmocnione podwozie dostosowane do zamontowania hamulców najazdowych (początkowo bez hamulców), dwa otwierane okna (w późniejszym czasie były to podwójne okna atermiczne), materace ze zdejmowanymi pokrowcami, ocieplenie ścian i sufitów welurem, większy pojemnik na butle gazowe oraz dwa różne rozkłady funkcjonalne wnętrza. W wersji "e" rozkład wnętrza jest identyczny jak w "b" natomiast w wersji "d" trzon kuchenny został umieszczony przy ścianie naprzeciw drzwi, a przy ścianie przedniej znajduje się drugi stół z siedzeniami, które po rozłożeniu pozwalają na spanie dorosłej osobie w poprzek przyczepy. Obie wersje mają ładowność zwiększoną o 100 kG oraz inną konstrukcję podnośnika wywietrznika dachowego, który wyposażony został w moskitierę, tak bardzo potrzebną na biwaku. Trzeba wspomnieć, że wersja "d" i "e" produkowane są do dziś i sprzedawane w większości za zachodnią granicą.

N-132

W roku 1986 ruszyła produkcja nowej konstrukcji przyczepy z laminatu "N 126n". Jej wymiary 305x185x183 były wystarczające zatem podnoszony dach nie był już niezbędny. Niestety była to stosunkowo ciężka przyczepa ważyła 610 kG. Produkowana jest ona do dziś.

N-126n

N-126nt

Trzy wersje rozmieszczenia mebli w N-126n

enka

enka eksportowa

Kolejnym produktami z Niewiadowa były dwie przyczepy o drewnianym szkielecie i pokryciu z blachy aluminiowej, "N-375" i "N-390". Była to porażka fabryki - przyczepy miały ceny porównywalne z cenami przyczep znanych zachodnich marek, dlatego nie osiągnęły zadowalającego poziomu sprzedaży i zostały odsunięte od masowej produkcji.

N-375

N-390

Wymienione modele przyczep, były w produkcji masowej od serii po kilkadziesiąt sztuk (Malwa, Romii-23, Tramp-66) do modeli, które po modyfikacjach są produkowane po dziś dzień (N-126e). Na polski rynek wprowadzane przyczpey były ubogo wyposażone. Wersje na rynek zachodni nie odbiegały wyposażeniem oraz rodzajem materiałów od swoich konkurentów. Wielką popularność nasze przyczepy zdobyły w Niemczech, Holandii oraz w Wielkiej Brytanii (więcej na ten temat w dziale Zagraniczne Modele).

Prototyp przyczepy namiotowej wyprodukowanej w Niewiadowie. Posiada 2 sypialnie gdzie spokojnie wyśpią się 4 osoby. Pomiędzy sypialniami zrobione jest przejście dzięki któremu rodzice mogą zaglądać do swoich pociech.

Źródło: Niewiadów

W Zakładach Sprzętu Precyzyjnego powstało wiele prototypów przyczep kempingowych jednym z nich była przyczepa N-128. Przyczepa miała sztywne ściany i dach, ważyła 500kg, po rozłożeniu jej wymiary wynosiły 185x207x308.

N-128

Innym typem przyczepy była składana przyczepa N 133 o sztywnych ścianach i namiotowym dachem. Nazywała się N-133, jej masa wynosiła 300kg, powierzchnia użytkowa przyczepy miała wymiary 282x203 cm.

Zdjęcia dzięki uprzejmościświeczki

Tarpan Autocamp N-248 Niewiadów, zbudowany w 1979 roku jako prototypowy samochód kempingowy przez zakłady w Niewiadowie. Kamper niewiadowska fabryka przygotowała wyjątkowo starannie w jedynym egzemplarzu jako popis myśli technicznej. Zaprezentowany został na Targach Poznańskich. Wyposażony jest między innymi:

• 3 zbiorniki paliwa - zapewniające duży zasięg,
• silnik benzynowy o pojemności prawdopodobnie 2l. zaczerpnięty z Mercedesa, wraz z czterobiegową skrzynią biegów,
• tylny most na bliźniaczych kołach z blokadą mechanizmu różnicowego,
• ogrzewanie na ropę z nadmuchem do części mieszkalnej,
• zlewozmywak, 2 palnikową kuchenkę gazową, lodówkę 12v/220v/GAZ (polskiej produkcji polar)

Zdjęcia dzięki uprzejmości jaca_2009

Zapowiadane wcześniej Targi ForCamp okazały się dla Niewiadowa sporym sukcesem. W ciągu 2 dni przez stoisko Spółki Niewiadow odwiedziło kilka tysięcy osób. Magnesem oczywiście okazała się premiera prototypu nowego campera. Wiele osób przyjechało do Warszawy specjalnie po to aby obejrzeć właśnie najnowsze dziecko Niewiadowa, mimo że jest to dopiero prototyp. Pozytywne opinie potwierdzają, że jest to dobry kierunek rozwoju asortymentu kempingowego Niewiadowa. Wielu spośród oglądających dzieliło się swoimi praktycznymi spostrzeżeniami i doświadczeniami. Część z nich na pewno zostaną uwzględnione w wersji produkcyjnej, która zapowiadana jest już na przełomie stycznia i lutego 2012 roku. Będzie ona znacząco różnić się od egzemplarza ze zdjęcia szczególnie wyglądem zewnętrznym, który będzie bardziej dynamiczny i opływowy. Podwozie będzie znacznie obniżone w stosunku do obecnego co pozwoli na zwiększenie wysokości wewnątrz części mieszkalnej. Wnętrze poza drobnymi szczegółami (w tym nowymi opcjami tapicerki) zostanie zachowane bez zmian. Z dobrym przyjęciem spotkały się również pozostałe produkty, szczególnie przyczepy kempingowe N Freedom i N 520 sport oraz reaktywowana po wielu latach N 250C

Turystyka karawaningowa w Polsce bardzo prężnie się rozwijała. Problemy z przyczepami powodowały, że przy automobilklubach powstawały przyczepy własnego pomysłu i konstrukcji. A oto kilka z nich:
Przyczepa Zbigniewa Węglarza z Piły zdobyła I miejsce podczas konkursu zorganizowanego przy okazji zlotu w Warszawie. Przyczepa składana była teleskopowo. 60 sekund trwało rozłożenie, a 30 złożenie, wymiary to 320x200x90.

Składana przyczepa kempingowa pomysłu Stefana Szczupskiego.

Przyczepa wykonana przez Kazimierza Ignatowskiego.

Przyczepa "Siersza" - wykonana przez górników z Kopalni "Siersza".

Przyczepa składana Ireneusza Mańko z Mińska Mazowieckiego

Historia przedsiębiorstwa sięga 1920 roku, kiedy powstała Spółka Akcyjna "NITRAT", której celem była produkcja wyrobów chemicznych i wojskowych. Siedziba spółki początkowo była w Warszawie, do czasu wybudowania zakładu produkcyjnego w Niewiadowie w 1924 roku. Prace budowlane, dostawa linii technologicznych, montaż maszyn i urządzeń przypadła włoskim specjalistom. Oprócz trotylu w Niewiadowie produkowano również nawóz sztuczny. W czasie II Wojny Światowej firma została zniszczona, pozostała część przejęta przez Okupanta. Po wyzwoleniu zakład pozostawał pod kontrolą Pabianickiej Spółki Akcyjnej Przemysłu Chemicznego "CIBA", a następnie Zjednoczonych Zakładów Przemysłu Barwników "BORUTA" w Zgierzu. Dopiero w roku 1950 udało się powrócić do produkcji chemicznej, zakład zmienił nazwę na Zakłady Przemysłu Nieorganicznego NIEWIADÓW. W 1955 roku zakład został podporządkowany Zjednoczeniu "PREDOM" i zmienił nazwę na Wytwórnia Wyrobów Precyzyjnych "NIEWIADÓW". Od tego czasu firma rozwijała swoją działalność poprzez różnorodną produkcję, m.in. ozdób choinkowych, kajaków, łodzi żaglowych, młynków elektrycznych. W 1966 rozpoczęto produkcję przyczep kempingowych. Jeszcze dwukrotnie zmieniano nazwę zakładu na Zakłady Sprzętu Domowego i Turystycznego "PREDOM-PRESPOL" oraz w 1986 r. na Zakłady Sprzętu Precyzyjnego "NIEWIADÓW". W 1994 roku przekształcono firmę w spółkę akcyjną. Kolejnym krokiem w historii jest wydzielenie dwóch spółek – Fabryka Przyczep Niewiadów Sp. z o.o. oraz Fabryka Artykułów Domowych FAD Niewiadów Sp. z o.o. W kwietniu 2006 doszło do scalenia wszystkich Spółek w jedną pod nazwą Zakłady Sprzętu precyzyjnego "NIEWIADÓW" S.A. w skrócie "NIEWIADÓW" S.A.

Ważniejsze daty w historii Firmy:

30 grudzień 1920 r. — Założono Spółkę Akcyjną NITRAT.
1921—1922 r. — Budowa Polskich Zakładów Chemicznych NITRAT Spółka Akcyjna w Niewiadowie.
8 grudzień 1922 r. — Uroczyste "poświęcenie 'nowego zakładu'.
1924 r. — Firma Societa Italiana Produtti Esplodenti z Mediolanu dokonała rozruchu zakładu i przekazała go polskiemu personelowi.
1 wrzesień 1939 r. — Zbombardowano niektóre obiekty zakładu
1940 r. — Zdemontowano i wywieziono do Niemiec urządzenia zakładu.
1941—1944 r. — Lata rozbrajania niewypałów amunicji, pocisków i bomb.
październik 1944 r. — Wywieziono przymusowo pracowników do Austrii.
styczeń 1945 r. — Wyzwolono zakład.
1946 r. — Polskie Zakłady Chemiczne NITRAT SA podporządkowano Pabianickiej Spółce Akcyjnej Przemysłu Chemicznego CIBA.
Maj 1949 r. — Zjednoczone Zakłady Przemysłu Barwników O-RUTA w Zgierzu — administratorem zakładu.
Styczeń 1950 r. — Utworzone zostały samodzielne Zakłady Przemysłu Nieorganicznego — Niewiadów — podległe Ministerstwu Przemysłu Ciężkiego.
Luty 1951 r.— Rozpoczęto produkcję soli nieorganicznych i innych związków chemicznych. Jednostką nadrzędną zakładu zostało Ministerstwo Przemysłu Chemicznego.
1955 r. — Zakład został podporządkowany Zjednoczeniu PREDOM w Ministerstwie Przemysłu Maszynowego   i zmienił nazwę na Wytwórnia Wyrobów Precyzyjnych NIEWIADÓW.
1957 r. — Rozpoczęto produkcję ozdób choinkowych i kajaków składanych NEPTUN.
1964 r. — Rozszerzono produkcję sprzętu pływającego o łódź żaglową MEWA.
1965 r. — Wyprodukowano pierwszy młynek elektryczny do kawy.
1966 r. — Uruchomiono produkcję przyczep campingowych TRAMP oraz elektrycznych robotów kuchennych.
1970 r. — Powstała przyczepa campingowa ROMI.
1970 r. — Zakład zajął l miejsce we współzawodnictwie międzyzakładowym Zjednoczenia PREDOM.
1973 r. — Wyprodukowano pierwsze przyczepy campingowe typu N-126.
1974 r. — Rozpoczęto produkcję przyczep bagażowych N-250 i przyczep podłodziowych.
1975r. — Zakład zmienił nazwę na Zakłady Sprzętu Domowego i Turystycznego PREDOM-PRESPOL.
1976 r. — Pierwsze przyczepy campingowe N-132 opuściły produkcję.
1977 r. — Uruchomiono produkcję nowej przyczepy campingowej typu N-127.
1978 r. — Uroczysty 'chrzest' statku m/s NIEWIADÓW.
1982 r. — Zakład przystąpił do Zrzeszenia Wytwórców Sprzętu Precyzyjnego w Ministerstwie Hutnictwa i Przemysłu Maszynowego.
Styczeń 1986 r. — Rozpoczęto produkcję nowej generacji przyczep campingowych N-126n.
Lipiec 1986 r. — Zmieniono nazwę zakładu na: Zakłady Sprzętu Precyzyjnego NIEWIADÓW
1995 r. – Powstanie Grupy Kapitałowej i wydzielenie oddzielnych podmiotów gospodarczych ze struktur Zakładów Sprzętu Precyzyjnego "NIEWIADÓW" S.A.: Fabryki Przyczep Sp. z o.o., Fabryki Artykułów Domowych Sp. z o.o.
2001 r. – Nagroda "Europrodukt 2000" za "niebieską linię" czyli grupę przyczep bagażowych. W tym samym roku Fabryka Przyczep odbiera prestiżową nagrodę za dynamikę eksportu w latach 1999-2001. Zakład znalazł się też w rankingu największych polskich eksporterów " Polish Export Reviev 2001".
2004 r. – Fabryka Przyczep Niewiadów otrzymuje statuetkę "Lider Exportu 2004"
2006 r. – Spółka organizuje ogólnopolski konkurs na najstarszą przyczepę kempingową typ N 126. Wygrywa przyczepa z pierwszego roku produkcji (1973) przywieziona przez Pana Janusza Broena z Sosnowca.Zwycięzca odjeżdża nową N 126.
2007 r. – Ponowne połączenie Spółek "córek" w jedną – Zakłady Sprzętu Precyzyjnego "NIEWIADÓW" S.A.   w skrócie "NIEWIADÓW" S.A.

źródło: Niewiadów